A Voys estará brevemente ativa em Portugal. Tem alguma questão? Entre em contacto connosco.
63 nieuwe collega’s (and counting), 5.000 klanten, € 3.000.000,- omzetstijging, plusminus 500 blog-, pers- en nieuwsberichten, 6.000 tweetjes, vijf groeiprijzen, drie nominaties voor groeiprijzen, 10 Voys uitjes, feestjes en etentjes – waarvan één fantastische werkweek in Spanje… De groei die Voys de afgelopen 3,5 jaar heeft doorgemaakt, is indrukwekkend. In die tijd heb ik van dit succes geproefd, geleerd, genoten én aan mogen bijdragen. Nu is het tijd om een andere weg in te slaan.
Per 1 oktober stop ik bij Voys als Belhamel c.q. Spraakmaker. Een beslissing die niet over één nacht ijs is gegaan. Als je het zo ontzettend naar je zin hebt bij een organisatie en nog steeds iedere dag leert, dan is de keuze om te stoppen een hele lastige. Maar, zoals Mark het ooit eens treffend verwoordde: de trein hobbelt door, het is tijd om aan de wissels te trekken.
Toen ik in februari 2013 bij Voys begon, werkte ik net een paar maanden aan Anniek aan Z! Mijn eigen bedrijfje, waar ik direct na na mijn studie Communicatiewetenschap mee was begonnen. Vanaf het begin kreeg ik bij Voys de ruimte om – toen nog één dag per week – mijn eigen opdrachten te blijven doen. Het ondernemende bleek bovendien een belangrijke reden te zijn geweest om me aan te nemen. Want – zo redeneerden Mark en Chantal destijds – als je buiten je werk ondernemend bent, ben je dat ook in je werk. Een uitgangspunt dat de basis vormde van het toen net geïntroduceerde Voys model – en later van de holacratische werkwijze.
Zwoegen op de tekst voor de eerste radiocampagne
Als 21e medewerker bij Voys was ik de eerste Spraakmaker van het huidige zeskoppige team dat er nu zit. De behoefte aan een taalwonder was groot; iemand die het leuk vond om “meer te communiceren over de prachtige dingen die Voys doet!” Een rol die mij op het lijf geschreven was en is. Toen al spraken we over rollen in plaats van functies en hadden we een broertje dood aan alles dat ook maar in de verste verte op een hiërarchische functietitel leek. Hoezo “mensen managen, aansturen of begeleiden”? Mensen kunnen zelf nadenken, hun verantwoordelijkheid nemen en hun werk samenstellen: ondernemen in hun rol en verantwoording dragen voor de keuzes die ze maken.
Bij Voys leerde ik in loondienst over het ondernemersvak – mooie contradictie nietwaar? Zo leerde ik dat je soms rigoureuze beslissingen moet nemen om verder te komen en dat je je als organisatie continu moet afvragen: waarom doen we het op deze manier? Is dit de beste manier of is het een ‘gewoonte’ die er langzaamaan is ingeslopen?! Ook leerde ik dat het heel gezond is om een organisatie af en toe op te schudden als het in rustiger vaarwater komt.
Van het ontwikkelen van een nieuwe Voys website en de Freedom campagne tot het schrijven, plaatsen en delen van honderden blogs en het verspreiden van het ‘Voys evangelie’ tijdens spreeksessies, in persberichten of op radio en tv: wat ik bij Voys heb mogen doen is teveel om op te noemen. De grote algemene deler van iedere rol, ieder project en iedere accountability is dat ik het heb uitgevoerd met het grootst mogelijke plezier. Bovendien heb ik geleerd om altijd kritisch te kijken naar hoe het beter kan en elkaar scherp te houden. Maar boven alles heb ik ervaren dat werk écht leuk mag zijn – en dat de wereld daar stiekem om staat te springen.
Voys bestaat 10 jaar!
De afgelopen jaren ben ik van vier naar drie dagen dienstverband gegaan. In april 2016 zat ik met collega Jorg om tafel om de mogelijkheid van twee dagen dienstverband te bespreken; ik kreeg het namelijk te druk met mijn bedrijf. Omdat we nog geen ervaring hadden met twee dagen dienstverband, besloten we om het te proberen.
Afgelopen augustus vroeg ik, na vier maanden proberen, een evaluatiegesprek aan met collega’s Nadine en Jorg. Ik wilde weten hoe zij het vonden gaan met mijn twee dagen-en-een-beetje. Zelf ervoer ik het namelijk als ‘continu achter de feiten aanrennen’. Werkoverleggen, roloverleggen, onderzoekjes en overlegjes die niet direct werkinhoudelijk zijn; het neemt allemaal relatief gezien veel van je tijd in beslag als je maar twee dagen werkt. Daardoor kwam ik gevoelsmatig veel minder aan ‘echt werken toe’ (ook al is het ook een vorm van echt werken). Een oplossing die me niet rendabel leek voor Voys. Hoewel directe collega Nadine niet direct het gevoel had dat de manier waarop we het hadden ingericht schadelijk was voor Voys, had ze wel de indruk dat het erg druk was. We kwamen tot de conclusie dat we met de huidige constructie niet het beste uit onze samenwerking haalden.
En dus deed ik datgene waar ik al een aantal weken over twijfelde; ik schreef een ontslagbrief en diende ‘m in bij het meest bijzondere bedrijf van Groningen.
Wat ik ga doen met twee dagen ‘extra’ in de week laat zich gemakkelijk raden; per 1 oktober ga ik me volledig focussen op mijn bedrijf. Wat dat zelfstandig ondernemen extra leuk maakt – en de puntkomma in de titel verklaart -, is dat ik voor Voys blijf werken in een freelance constructie. Hoewel ze me in eerste instantie probeerden te binden aan een wurgcontract (zie de foto hieronder), hebben we inmiddels een compromis gevonden en beide getekend voor een 8-urige freelance constructie voor in eerste instantie vier maanden.
Wurgcontract – en nog getekend ook!
In die vier maanden richt ik me op de pr en contentmarketing van Voys. Een nieuwe situatie die we gaan testen en waarvan we alleen door te doen kunnen beoordelen of het werkt.
Hoewel ik vanaf 1 oktober geen echte Spraakmaker meer ben, weet ik zeker dat ik net zo begaan blijf met Voys als in de jaren ervoor. Want als het tekenen van je freelance contract wordt gevierd met champagne én zes blije, enthousiaste collega’s, dan kun je immers niet anders dan je stinkende best blijven doen!
Proosten op een fijne samenwerking!
No nosso blogue, publicamos muitas coisas, por isso, vá em frente e leia algumas publicações para se divertir.
Ir para o bloguede 22 Maio 2024