Werken in Zuid-Afrika (alsof je in Nederland bent)

Tegenwoordig kan je overal werken. Dat bewezen we eind 2014, toen we met het gehele team een week in Spanje gingen werken en niemand wat doorhad. Nu lukt het weer heel goed, want ik werk al ruim een maand in Zuid-Afrika en help hier mijn klanten uit Groningen, Maastricht en Amsterdam alsof ik in Nederland ben.

Voys Zuid-Afrika

Eind december vroeg Bas, onze collega in Zuid-Afrika, wie er zin had om een lege werkplek in zijn kantoor te komen vullen. Het leek hem leuk om op deze manier zijn collega’s uit Nederland nog beter te leren kennen en om zelf te laten zien hoe het er bij Voys Zuid-Afrika aan toe gaat. Ik was direct enthousiast, net als mijn andere 40 collega’s natuurlijk, maar heb mijzelf toch opgeofferd om deze zware taak te vervullen (vooruit, het weer speelde ook een kleine rol). Ik heb vervolgens snel een ticket geboekt en daarmee was het definitief: ik ga naar Afrika.

Ik zit al bijna op de helft van mijn tijd in Kaapstad, Zuid Afrika. Inmiddels heb ik hier mijn eigen ritme al aardig te pakken en loop ik hier naar het werk, zoals ik in Nederland in de ochtend op mijn Voys fiets zou stappen, maar daarmee houden de vergelijkingen met Nederland en vooral Groningen ook wel op. De verschillen zijn juist teveel om op te noemen, maar ik kan je vertellen dat die louter in de positieve zin van het woord zijn.

Aankomst in Kaapstad

Wanneer ik op dinsdagavond om 22.30 uur in Kaapstad aankom en Elisabeth, mijn oppas van vroeger, me van het vliegveld haalt, zijn we voornamelijk heel druk aan het kletsen (de laatste keer dat ik haar zag paste ze op mij en mijn broer, kun je nagaan) en krijg ik weinig van mijn omgeving mee. Ook niet heel gek, want het is hartstikke donker. Thuis nog een kop thee en maar mijn bed in duiken, want ik had het idee opgevat dat ik anderhalve dag wakker te zijn geweest de volgende dag prima achter mijn (tijdelijke) bureau kon gaan zitten. En waarom ook niet? Normaliter heb ik ook geen moeite met een nachtje overslaan, als het op een avond stappen aankomt.

Mooi weer

Het prachtige huis, waar ik de eerste week verblijf, is gelegen in Parklands dat ongeveer een kilometer of 20 vanaf het centrum van Kaapstad ligt. Zij hebben hun eigen bedrijf in het centrum, dus de eerste paar dagen kon ik gelukkig met Elisabeth mee reizen naar en van het werk. De eerste ochtend kon ik mijn geluk al niet op. Van koud, grijs weer in Nederland, naar een strakblauwe lucht en prachtige zon in Kaapstad. Vanuit de auto recht voor me een grandioos uitzicht op de Tafelberg en ineens het besef dat ik in een heel ander deel van de wereld zit. Op dat gevoel zat ik dus te wachten! Geruime tijd van te voren kreeg ik ongeveer één maal per dag wel van iemand uit mijn omgeving, de vraag of ik al de zenuwen had. Of ik al het besef had dat ik weg ging. Of ik mijn koffer al klaar had staan. Nee, nee, nee. Niks. Maar dan opeens, tijdens die eerste autorit: Ik zit verdorie gewoon op een ander continent, ik zit in Kaapstad. Voor twee maanden! Terwijl ik dat gevoel op me in liet werken, wees Elisabeth me op de flamingo’s links en bepaalde delen van de stad rechts. Awesome, flamingo’s onderweg naar je werk. Weer eens iets anders dan de gemiddelde Groningse duif die je in je voorwiel krijgt op de Museumbrug.

Ons kantoor

De eerste dag op het kantoor hier gaat rustig van start en ik parkeer mezelf achter mijn bureau voor de komende twee maanden. Ik kijk uit op nog een stukje Tafelberg en besluit alvast voor mezelf dat ik wel kan wennen aan dit uitzicht. Verder is het voornamelijk bijkletsen met Athini en Bas, mijn Zuid Afrikaanse Voys collega’s. We praten veel over wat er allemaal speelt in Nederland en hoe we daar de zaken hebben geregeld. Dan bedenk ik mij dat ik opeens van ongeveer 40 collega’s in Nederland, naar twee in Kaapstad ben gegaan. De overleggen verlopen nu via digitale wegen en ze kunnen mij gewoon dichtklappen, muten of uitzetten tijdens een overleg, omdat ik meekijk met een laptop. Dat gaat ongetwijfeld nog een keer gebeuren.

Tijdens een werkoverleg gewoon aanwezig.

Naast de gesprekken met de Z-A collega’s werk ik gewoon hard door voor Voys NL. Op de vraag van velen of ik dan ook mijn eigen telefoontoestel mee heb genomen naar Kaapstad: het antwoord is nee. Een telefoontoestel minder, is voor mij twee paar schoenen extra. First things first mensen, first things first.. Overigens had dit best gekund, want dat is het fijne van de flexibiliteit die ons systeem je geeft. Je trekt je stekkers eruit in Nederland en sluit hem hier weer aan op het internet en je kan aan de slag alsof je in Nederland aan het werk bent. Gelukkig had Bas hier voor mij ook gewoon een Cisco, dus ik zette er mijn eigen VoIP-account in en dook in mijn laptop.

Werken als in Nederland

Ik heb de eerste collega’s uit Nederland aan de telefoon en zodra zij beseffen dat ik toch echt in Kaapstad zit, krijg ik reacties als “huh, oh heee Nienke!” en “dit is echt heel maf, stuur eens een foto van je uitzicht”, wat ik me natuurlijk geen twee keer laat zeggen, want die druk ik mijn lieftallige collega’s maar wat graag onder de neus 😉 In de loop van de eerste week merk ik dat het eigenlijk vrij soepel gaat. Je merkt er vrijwel niks van, op een flink aantal collega’s minder en een Tafelberg voor je neus na, dat je in Kaapstad zit. Mijn telefoon gaat gewoon net zo over als in Nederland en ik krijg ook gewoon (wat had je dan verwacht, Nienke?) dezelfde klanten aan de lijn als anders. Wanneer ik een klant aan de lijn krijg die aangeeft dat ik wel erg ver weg klink, kan ik het niet laten om te benoemen dat het vast komt door het feit dat ik in Zuid Afrika zit. Waarop de klant zegt: “Oh, huren jullie daar goedkoop mensen in als callcenter tegenwoordig?”Ehm, dat was dan weer niet helemaal de reactie die ik wilde uitlokken.

Samen met collega Athini en een vriendin.

Alles hetzelfde, behalve De Tafelberg

Enfin, ik mag dan wel naar een ander continent zijn gevlogen, hier achter mijn bureau merk ik er werkgerelateerd vrij weinig van. De communicatie verloopt nog steeds soepel en direct via de telefoon, maar ook door programma’s als Slack die wij gebruiken voor alle interne communicatie. De overleggen woon ik dus gewoon bij door middel van een conference call of met beeld, door in te bellen met een softphone als Linphone, waar je dan met gemak je VoIP account in zet. Ook heb ik op die manier nog tussen onze dagelijkse stand-up gestaan (stiekem zat ik, weten zij veel 😉 ) door middel van een groot televisiescherm dat in Nederland staat. Best gek om dan, wanneer het woord aan jou is, ruim 30 hoofden te zien draaien naar het scherm van je laptop.

Meedoen met de stand-up in Nederland

Lachen met klanten

Een ander hoofd dat ik regelmatig naar me toe zie draaien, wanneer ik een telefoongesprek voer, is die van mijn Zuid Afrikaanse collega Athini. Wanneer ik haar vraag wat haar opvalt aan mijn gesprekken in vergelijking met die van haar, geeft ze aan dat deze informeler zijn en er wat meer plek is voor humor tijdens de gesprekken. En dat is, naar mijn idee inderdaad het geval. Nu mag ik persoonlijk graag tijdens een gesprek wat ouwehoeren, indien hier ruimte voor is. Dus sorry klant, voor mijn slechte grappen. Een ander groot verschil hier met Nederland, is het internet en vooral de kwaliteit ervan. Die is over het algemeen niet heel subliem en men legt veel geld neer voor deze matige kwaliteit, waar je in Nederland er eigenlijk altijd vanuit kan gaan dat men solide internet heeft en VoIP de beste optie is, dient dat hier goed te worden onderzocht.

De echte verschillen

Ook al maak ik op bepaalde dagen enkel de wandelroute van en naar het werk, ik zie elke dag wel iets nieuws hier. Iets waar ik me over kan verbazen of waar ik om kan lachen. Ik kan de Zuid Afrikaanse humor die je in veel dingen terug ziet erg waarderen, maar ook zie ik dingen waar ik me ongemakkelijk bij voel, zoals het enorme verschil wat er is tussen arm en rijk. Het verschil tussen de rijke mensen die op het strand liggen voor hun plezier en de armen die er eveneens liggen, omdat ze simpelweg geen dak boven hun hoofd hebben. Ik luister dan ook met volle aandacht naar de verhalen over de politiek hier. Hoe men hier met armoede en het verschil tussen blank en donker omgaat, wat nog steeds merkbaar is. Alcohol is een groot probleem hier. Het is relatief goedkoop en velen zoeken er in hun uitvlucht in. Criminaliteit is aanwezig, maar hier krijg je overdag weinig van mee. Ook dat is een kant van Kaapstad. Maar gelukkig zijn er voornamelijk mooie kanten aan deze stad en ben ik blij dat ik nog vijf weken heb om ‘The Mother City’ en haar omgeving verder te ontdekken. Mijn collega’s moeten dus maar wennen aan alle zonnige en kleurrijke foto’s.